Tokyo en de vijf zintuigen

We dompelen ons in de eerste dagen volledig onder in Tokyo. Van hot naar her door de stad, op ieder willekeurig tijdstip. De toch nog aanwezige vermoeidheid van tijdsverschil, lange dagen en vooral op dag 2 vroeg opstaan (04:30 uur!) haalt alle filters weg. Tokyo is een aanslag op de zintuigen, en we genieten met volle teugen!

Het gevoel van Tokyo

De eerste indruk van Tokyo voel je direct. Vocht en warmte strijden samen om de aandacht en veranderen ieder kledingstuk in no time in een nat lappie. De wandelingen door de stad met redelijk wat hoogte verschil en veel trappen zijn te vergelijken met een goede Bikram-joga sessie. Lekker zweten tijdens het bewegen dus.

Om deze aanslag op het wasgoed te weerstaan hebben de japanners in ieder gebouw de airco op standje vrieskist staan. Na een maaltijd of een drankje ergens binnen is de standaard uitspraak nu ook geworden: “even buiten opwarmen hoor..”

Het andere aspect dat het gevoel van Tokyo beschrijft is de vele verschillende texturen van het eten. De crunch van de tempura, de boterzachte maguro (tonijn) die smelt op je tong zijn heerlijke extremen van texturen die we kennen in Nederland. Maar de gelatineuze yoghurt, kauwgomachtige zoete deegballen met bonenpasta en rubberige, in soja gekookte eieren laten je mondgevoel in verwarring achter.

De smaak van Tokyo

Als we het dan toch over het eten hebben hoort daar de smaak ook bij. Dag 2 van ons bezoek in Tokyo begon met opstaan om 4:30 om de tsukiji fish-market te bezoeken. De ideale manier om enig gevoel van tijd dat nog aanwezig was in ons lichaam om zeep te helpen. Na wat metro omzwervingen en een korte wandeling liepen we rond 5:45 op de markt. Een bedrijvigheid van jewelste met overal kleine elektrische scheurbakkies met daarop piepschuim bakken met vis. Dat moet natuurlijk geproefd worden!

Om 8:15 lopen we vol verwachting een sushi-restaurantje vlak bij de vismarkt binnen. Het ritueel van plaatjes kijken en een beetje gokken op de menukaart wordt snel doorlopen en de kok achter de balie kan aan de slag. Vingervlug en onder belangstelling van onze tafel worden de lekkernijen in elkaar gesneden, gerold en gestapeld. Extra fatty tuna en vele verschillende herkenbare en onherkenbare soorten sushi staan uitgestald en we duiken er op. Fantastische smaken uit de zee met daarbij twee soorten soja saus helpen onze tongen naar de zevende hemel. Dat wordt een tijdje geen sushi meer in Nederland, want dit is echt van de buitencategorie.

Later duiken we voor de lunch een klein restaurantje vlak bij onze airbnb in. Bij een automaat bestellen en betalen we onze maaltijden en het bonnetje uit de automaat overhandigen we aan de kok. Een paar minuten later staan 4 bakken dampende bouillon met noodles, een zachtgekookt ei, gestoofd varkensvlees en wat kool voor onze neus. Mijn 3 tafel genoten zitten aan een vleesachtige bouillon, terwijl het lijkt of de kok in mijn soepje alle smaken van de vismarkt heeft proberen te stoppen. Een behoorlijk overweldigende smaak die ik nog nooit eerder heb geproefd: sterk, vissig, veel umami en enorm complex. Achteraf eigenlijk wel erg lekker, maar de eerste happen geven meer verwarring dan voldoening.

De geuren van Tokyo

Naast groot en druk is Tokyo verrassend schoon voor een wereldstad. Op straat en in de metro zie je zeer weinig afval. Van de beruchte smog in Tokyo hebben we op dit moment ondanks het warme weer weinig last. Dit heeft als effect dat het in de stad eigenlijk nergens stinkt en ons de kans geeft de vele geuren van de stad op te snuiven. Het helpt daarbij dat er af en toe een buitje valt waardoor de lucht lekker schoongespoeld wordt.

De eerder beschreven geuren van de vismarkt waren erg herkenbaar, maar op veel plekken in de stad ruik je ook af en toe de geur van de zee die relatief dichtbij is. Verder ruik je bij ieder restaurant de heerlijkste etensgeuren en komt uit iedere boeddhistische tempel  een vleugje wierook. In de opgepropte metro ontkom je er ook niet aan dat je soms je medereizigers ruikt, maar ook hier eigenlijk geen stank en vaak subtiele geuren. In een stad met vele extremen valt het echt op dat er veel te ruiken is, maar dat de geuren nergens overheersen.

Het geluid van Tokyo

Wat ook niet overheerst in de stad is herrie. Het verkeer is stil en ook nergens op straat of in de metro hoor je luide gesprekken of geschreeuw. Ondanks dat we ons in proberen te houden zijn we vaak de luidruchtigste tafel in een restaurant. Ook in de metro worden we regelmatig aangekeken met een blik van: “die domme lange slungels snappen er niks van dat je gewoon stil moet zijn in de metro…”. Nog veel te leren dus.

Waar geluid wel voor gebruikt wordt, is om te waarschuwen, maar in plaats van het bekende ‘mind your step’ op Schiphol, worden hier ingeblikte vogelgeluidjes gebruikt. Bij ieder einde van een roltrap en vaak ook bij stoplichten wordt je vrolijk toegetjilpt met een goedbedoeld pas-op-melodietje.  

Het oppikken van de taal gaat langzaam aan. De klanken worden steeds vertrouwder en in de omroepen in de metro weten we soms de stationsnamen te onderscheiden. Wat opvalt is dat in Tokyo redelijk goed Engels wordt gesproken, al is het accent soms lastig te volgen. In de Imperial Gardens kregen we van een voorbijganger een mooie Engelse management samenvatting van de invloeden van Nederland in Japan in de afgelopen 5 eeuwen. Erg leuk om te horen van een local die met enthousiasme zijn Engels aan het oefenen was. 

Het gezicht van Tokyo

Misschien wel de grootste impact van Tokyo is visueel. Overal (knipperende) lichtjes en mensen, niet te tellen en haast niet te bevatten. Door al die drukte verlang je bij tijd en wijlen naar de spreekwoordelijke hoeveelheid bomen waardoor je het bos niet meer ziet. Dat klinkt namelijk een stuk overzichtelijker dan de drukte in Tokyo. Natuurlijk zie je ook overal de taal. Ogenschijnlijk at random zie je de drie (of eigenlijk vier) Japanse schriften door elkaar gebruikt: Kanji, Hiragana en Katagana (en Romanji waarin ik deze tekst typ). Ook hier geldt dat we langzamerhand wat teksten beginnen te herkennen, maar het feit dat we als beginners alleen nog maar Hiragana kunnen ontcijferen maakt lezen lastig, laat staan dat we begrijpen wat we lezen… de komende weken dus hard aan de studie met diverse boeken en apps om ook Katagana en de basis Kanji te leren…

De Bonusverdubbelaar van Tokyo: Shibuya

Als je dan denkt dat je alles hebt gezien in Tokyo, staat er nog een laatste stad(sdeel) op de planning: Shibuya. Het hip-and-happening deel van Tokyo, waar alles nog een keertje in de overdrive gaat. Meer geluid, nog meer drukte, nog meer licht, warm-koud door weer en airco en heerlijk gegeten in een achteraf eterijtje op de 6e verdieping. De uitsmijter, Kawaii Monster cafe (op te zoeken via google) liet ons in lichte verwarring achter… volgens mij snappen we Tokyo nog niet helemaal, maar we hebben leuk proberen mee te doen.

We laten nu Tokyo achter en reizen richting Matsumoto met de trein om de Japanse alpen te gaan verkennen. Als het goed is komt van daar het volgende verslag.