Visjes kijken op 4 manieren

Haaaaaaiii, HAAAAAAAIIII, het overenthousiaste half Engels, half Japans tussen door kan ik amper verstaan, maar tussendoor wordt er wederom keihard HAAAAAAAAIIII in m’n oor geblèrd. Wat vertwijfeld kijk ik naar Dag en uiteindelijk denk ik te begrijpen wat er wordt bedoeld. Ik hang op en kijk nog even vertwijfeld naar mijn telefoon. Als het goed is, is ons tripje gepland… of toch niet…?

De zeer uitgebreide bloostelling aan het woordje ‘hai’, soms wat enthousiast als ‘HAAAAAIII!’ uitgesproken, heeft er toe geleidt dat wij het zo langzamerhand ook zijn gaan gebruiken. De vertaling ligt grofweg tussen ‘ja’ en ‘ik heb je gehoord/ik begrijp je’. Er blijkt dan ook regelmatig dat als we een iets lastigere vraag stellen, het antwoord ‘hai’ nog niet een bevestiging betekend. Zo zijn we vanochtend om 6:00 uur zonder ontbijt richting vliegveld gegaan, ondanks dat we op de vraag of we een take-out ontbijt mee konden krijgen van het hotel, (na veel handen en voeten en vertaalwebsites) met ‘hai’ werd beantwoord… Maar nu eerst terug naar onze avonturen van de afgelopen dagen. 

Na de drukte van Naha zijn we doorgereisd naar Nago, ongeveer halverwege het eiland Okinawa aan de westkust. Op drie buskwartiertjes afstand van ons hotel ligt het Churaumi Aquarium, volgens vele hier het bezoeken waard. Aangezien deze laatste week van ons verblijf in Japan in het teken van ontspannen staan zijn we echter eerst lekker op  één van de mooiste stranden van Okinawa gaan liggen: Emerald beach. Wit koraalzand, azuurblauw water en een stralende zon. Twee luie stoelen en een parasol maakte voor ons het plaatje compleet. Onder het toeziend oog van 5 lifeguards hebben we ons zelfs in het letterlijk pislauwe, 1 meter diepe water gewaagd. Zwemmen is hier alleen toegestaan op daarvoor afgezette stranden, deels vanwege wat nare beestjes hier, waaronder box-jellyfish, deels omdat bijna alle Japanners niet kunnen zwemmen. Een grote hoeveelheid aan opblaas-bandjes, zwemvesten en lifeguards is het gevolg. We hebben ons nog nooit zo veilig gevoeld.  

Na een heerlijk dagje strand zijn we rond een uur of 16:00 het Aquarium (figuurlijk) ingedoken. Omdat we tijdens onze eerste duikjes geen camera mee hadden konden we hier prachtig de diverse vissen die we hadden gezien vastleggen op de foto. Het topstuk van het Aquarium is een bescheiden bakje dat zo immens groot is dat zelfs de Manta’s die er in rondzwemmen klein leken. Dat kon ook komen door de opgevoerde Guppies in de vorm van twee Walvishaaien die er hun rondjes draaiden. Wat een bakbeesten zijn dat. Op de terugweg ’s avonds laat in de bus steeg de spanning of de trip van de volgende dag plaats ging vinden.

Via een Japanse flyer, een Japanse website en een Japans telefoonnummer hebben we geprobeerd om een zee-kajaktocht op de Oost-Chinese Zee te plannen. Gelukkig stond onze gids om 10:00 uur voor ons klaar bij de receptie van het Hotel. Het ‘haaaaii”-telefoongesprek was dus goed verlopen. Na een gastvrije ontvangst bij een klein huisje waar de kano’s klaar lagen gingen we met een volgeladen aanhanger en onze twee gidsen op pad. Ruim drie uur hebben we heerlijk gepeddeld over de kalme zee en hier en daar was er tijd om even uit te rusten bij een paar kleine eilandjes. Al snel kwamen de snorkelspullen tevoorschijn en wezen onze gidsen ons op allerlei leuke kleine rif-beestjes. Erg leuk om in kniediep-water allerlei krabbetjes, slakjes en visjes te zien die we een dag geleden nog in het aquarium zagen. Met wat moeie schouders van het peddelen kwamen we terug aan wal, waar we nog werden getrakteerd op een heerlijk stuk Okinawa-Ananas. Heerlijk genieten dus.

Ondanks het ontspannings-doel van deze dagen kunnen we natuurlijk niet echt stil blijven zitten. De volgende dag stond er weer een sessie bellenblazen op het programma. Onze gids Saki kwam ons ’s ochtends al vroeg ophalen met een vriendelijke glimlach die de rest van de dag niet meer verdween. Erg ontspannen en in goed Engels vertelde ze ons over de duikdag die voor ons lag. In plaats van de volle boot van onze vorige duikjes hadden we dit keer bijna het rijk alleen. Nog één andere bellenblazer was aan boord voor een duikje, maar hij had ook een eigen gids tot zijn beschikking. De eerste twee duiken hebben we gemaakt bij Minna Jima, waarbij vooral de tweede duik echt magisch was door de prachtige koraaltuinen war we doorheen zwommen. Overal kleuren, vis en diverse ander gespuis. Dat we ruim over de maximale duiktijd van 40 minuten gingen vond Saki geen probleem want ook zij genoot zichtbaar onderwater. Meerdere malen kon ze de neiging niet onderdrukken om zelfs een buiging te maken onderwater!

Na duik twee voeren we terug naar Motobu voor de lunch. Varend richting de haven werden we door moeder natuur nog even getrakteerd op een flinke douche en afgespoeld en wel liepen we de haven binnen. In wetsuit en al werden we vervolgens door Saki afgezet bij een klein restaurantje waar we gewoon binnen aan tafel mochten plaatsnemen in ons duikplunje. Er ging alleen een klein platsic zakje over de stoel voor het ergste vocht. Goed gevuld met de heerlijke plaatselijke noodle-specialiteit voeren we weer uit voor de laatste duik van de dag. Onze mede duiker was inmiddels van boord gegaan na de ochtendduiken, dus we hadden de boot voor ons zelf. Saki had ons meegenomen naar een duikplek bij Sekoko Jima, met de toepasselijke naam ‘Labyrinth’. Een paar diepe geulen in het rif van een meter of 15 diep en meer dan 100 meter lang maakten de duik tot een indrukwekkend schouwspel van rotsen, leven en licht. Een van de hoogtepunten van een grot tussen twee van de geulen waarin we onder andere Blue Devilfish zagen zwemmen. De kleine blauwe (maar das logisch) visjes zwemmen ondersteboven tegen het dak van de grot aan. Erg leuk om te zien!

Helaas kwam na weer een flinke overschrijding van de duiktijd een einde aan deze heerlijk relaxte dag duiken samen met Saki van Dive 7 Seas. Aan het visjes kijken was echter nog geen einde gekomen. Na wat speurwerk online en vervolgens in Nago zelf liepen we een klein restaurantje binnen dat als het goed is erg goed stond aangeschreven bij de lokale bevolking. We werden even wat vreemd aangekeken, maar snel werd een plaatsje aan de counter vrijgemaakt en werd een Engelse menukaart opgesnord. Boven de counter hingen een stuk of tien opgezette/gedroogde pufferfish, die als lampenkamp dienden, en daaronder stond een zeer behendige chef allerlei lekker visjes tot sashimi te verwerken. We kunnen jullie verzekeren dat het dit keer niet bij visjes kijken is gebleven

Onze laatste dag op Okinawa hebben we wederom heerlijk ontspannen op Emerald beach doorgebracht. Een beetje luieren en zwemmen en vervolgens erg luxe met een shuttle service van het hotel terug naar Nago. Als afsluiter zijn we gaan eten in een Shabu Shabu restaurant, voor een traditionele Japanse bouillon-fondue. Gebruiksaanwijzing: men nemen een pan met kokend water, mikt daar wat balletjes kipgehakt in, stort het vervolgens vol met dumplings, kool, pepers, en andere ongeïdentificeerde groentes en zwammen en laat het even trekken. Vervolgens doop je dunne plakjes Okinawese Agu-varken erin tot ze net gaar zijn en die eet je, bestrooid met roze zoete-aardappel-zout of gedoopt in een sesam dipsausje, lekker op. Tussen door mag je uiteraard ook snoepen van alle groenten die liggen te trekken. Een overheerlijke afsluiting van ons verblijf hier.

Vanochtend zonder ontbijt (maar gelukkig wel met reserve ontbijt, we kennen die japanners nu zo langzamerhand) met de bus richting vliegveld gegaan  en op dit moment vliegen we richting Tokyo voor onze laatste 3 dagen in Japan. Wederom erg luxe met extra beenruimte, en Dag heeft er zojuist maar voor gekozen om optimaal gebruik te maken van de ruimte en ligt nu op de drie stoelen voor me languit te slapen…