Kultureel Kyoto, Cultureel Cyoto; nou ja jullie snappen het wel…

Shiboya crossing in het kwadraat, thank god voor onze lengte, want zo hoeven we niet over de hoofden te lopen. We kijken er redelijk makkelijk overheen. Met de hitte van de afgelopen dagen dachten we dat we in Kyoto de nodige rust te kunnen vinden. Kalm aan en je niet te druk maken want anders barst het zweet je uit, maar opeens is het ’s avonds losgebarsten hier. We hebben geen idee waar iedereen vandaan komt, want het lijkt wel koningsdag in het kwadraat.  Maar dan natuurlijk wel keurig georganiseerd zoals je van japanners mag verwachten.

De afgelopen dagen hebben we ons zeer cultureel verantwoord vermaakt in Kyoto. De stad hangt aan elkaar van de tempels en shrines en dat hebben we geweten. Nu onderweg in de trein zijn we na als dat tempelgeweld wat shrine-moe, maar drie dagen geleden waren we nog erg hongerig naar al het moois dat de stad te bieden heeft.

De dag dat we aankwamen in Kyoto zijn we direct de wijk Gion ingedoken, op zoek naar iets lekkers te eten. Uiteindelijk kwamen we uit bij een klein teppanyaki tentje waar we aan de okinomiyaki zijn gegaan. Een erg leuk tentje en voor ons reden om een van de kleine cadeautjes die we uit Nederland hebben meegenomen (Delftsblauwe klompjes) aan de vriendelijke eigenaars te geven. Dat Japanners dol zijn op dit soort cadeautjes wisten we al, maar nu kregen we zelf ook als dank een cadeautje: twee kleine origami-figuurtjes, een kraanvogeltje en een kikkertje dat ook echt kon springen!

Als rechtgeaarde Hollanders kozen we de volgende dag natuurlijk de fiets als vervoermiddel om de stad te verkennen. Afwisselend over de straat en over de stoep (is hier gewoon toegestaan en wordt zeer vaak toegepast), aan de linker kant van de weg uiteraard, doken we het Kyoteese verkeer in. Het fietsen gaf heerlijke verkoeling in het drukkend warme weer, maar bij iedere tussenstop was het wel zweten geblazen. Onder andere het Gouden Paviljoen en de Imperial Gardens hebben we bezocht, maar ook onderweg zijn we bij verschillende kleinere tempels en shrines afgestapt.

Gezien de grote drukte in de stad en de warmte midden op de dag vertrokken we op dag 2 al vroeg uit het guesthouse voor een wandeling bij Fushimi Inari. Letterlijk duizenden shrines kronkelen als een rood lint door het bos een berg op. De eerste paar honderd meter kwamen we nog redelijk wat toeristen tegen, maar verder de berg op werd het als snel rustiger op het pad en uiteindelijk na de berg bedwongen te hebben vonden we een verlaten pad naar beneden. Hier dacht Dagmar nog even terug aan ons avontuur in de bergen van Kamikochi want ze voerde een mooie berenbel-actie uit die resulteerde in een bebloede knie en een dikke enkel… Wederom geen beer gezien, dus het werkt wel!

De blessures waren echter geen reden om stil te gaan zitten, want het vervolg van de dag zijn we nog ten noorden van Kyoto de heuvels in geweest en hebben we aan het eind van de middag genoten van het uitzicht over de stad bij de boeddhistische tempel Kiyomizu-dera. Om deze heerlijke dag in stijl af te sluiten zijn we ’s avonds gaan eten in een super leuk tempura restaurantje. Vlak voor onze ogen werden allerlei lekker dingen bereidt in de ketels met hete olie. Super leuk om te zien en daarna ook heerlijk om te eten. Een van de meest bijzondere dingen (naast de heerlijke tempura-visjes en garnalen uiteraard) was een rauw ei dat in de hete olie werd ‘gepocheerd’. Echt een maaltijd om niet snel te vergeten. Na 40.000 stappen op de stappentellers was het eindelijk tijd om onze vermoeide beentjes te laten rusten.

Onze laatste volle dag in Kyoto begonnen we rustig aan met wat uitslapen en het boeken van ons volgende verblijf in Onomichi en een nachtje in Osaka voor onze vlucht van Kansai airport naar Okinawa.  Vervolgens zijn we er op uit getrokken voor een bezoekje aan het bamboe-bos ten noord-oosten van Kyoto. Bij het bos konden we wederom het pad bijna niet zien van de mensen. We hadden echter een stukje bamboe bos gezien op een poster met een trap en dat stuk konden we nergens vinden, dus maar weer de benenwagen aangeslingerd. Redelijk op de bonnefooi kwamen we uit op wat een rondwandeling leek. Een erg leuk pad door een paar buitenwijken en langs een paar tempels. Bij een van de tempels hebben we toch maar 500 punten neergelegd om de tuinen er omheen te mogen bekijken. Tot onze grote verbazing vonden we hier, volledig verlaten en in alle rust, het prachtige stukje bamboebos met trap en zonder drukte. De benenwagen had ons niet in de steek gelaten. De wandeling voerde ons wel steeds verder de bergen in, maar de prachtige georganiseerdheid van de Japanners kwam ons weer eens te hulp in de vorm van een groot aantal bordjes dat ons richting een treinstation wees. Onderweg werden we uiteraard diverse malen vriendelijk toe/uitgelachen door tegemoetkomende groepjes Japanse wandeldames: “Konichiwaaaaa!” Op het moment dat er een enorme hoosbui losbarstte konden we net de trein in duiken. Prima timing.

Voor onze laatste avond in Kyoto hadden we afgesproken met Bart en Maryse, die na wat noordelijke omzwervingen ook in Kyoto waren aangekomen. Een mooie gelegenheid om ervaringen te delen en ons gezamenlijk te verbazen over alle activiteiten rond het Gion Matsuri festival dat in Kyoto was losgebarsten. Op een groot aantal plekken in de stad zijn praalwagens gebouwd en in de aanloop naar de optocht op 17 juli kun je door de stad heen lopen en de wagens bekijken. Gion Matsuri is het grootste festival van Japan en dat was ook te zien. Een kruising van carnaval, koningsdag, kerstmis, schuttersfeest en braderie met vele en nog eens vele duizenden mensen op straat. Stipt om 18:00 uur werd de hoofdweg door het centrum vrijgemaakt van verkeer en nam de mensenmassa de straat over. En waag het niet om om 17:59 uur al de geheel lege straat op te stappen, want dat hoort niet (en gebeurt dus ook niet)…

Waar we eerst nog het plan hadden om ergens in een restaurant of op een dakterras wat te gaan eten, hebben we ons uiteindelijk in het feestgedruis gestort en hebben we ons eten bij de diverse stalletjes bij elkaar gescharreld. In de loop van de avond vermengde dit zich met de nodige biertjes en werd het echt feest. Op straat werden we overal door de steeds lossere japanners aangesproken en uiteindelijk hebben we tot in de late uurtjes in een barretje gezeten en gesocialized met de enthousiast engels-oefende japanners naast ons. Kampai!!!

Vanochtend hebben we rustig onze tassen gepakt, een stukje van de parade bekeken op tv (lekker rustig zonder al die mensenmassa’s om je heen) en hebben afscheid genomen van onze gastheer en -dame van guesthouse Gion Yururi.

Op dit moment snellen we met meer dan 300 km/h in de Shinkansen richting het westen. Onze uiteindelijk stop wordt Onomichi waar we twee nachten blijven om wat bij te komen van de drukte in Kyoto en wat meer van de omgeving te zien. Onze omzwervingen daar lezen jullie hier weer!